New Page 1

“SEKÎNE’NİN MESAJI”

‘İnsân yedi basamak ! Merdiven çıkmak, Miraç !

Kendini bilmek için, kendine gözünü aç !

Tevrât der: ‘“Yetmiş ZÂT’a”’, ‘“Renkler duyurdu sîna !”’

Burda büyük bir sırr var ! Dikkat eden insâna !

Çünkü renkleri gördü değil de ! ‘“Duydu”’ diyor !

Yâni her ses bir renge bak tekabül ediyor !

ALLAH da der : ‘“Siz benim rengime boyanınız !”’

Bana ‘“RAB”’ dediğiniz o ilk günü anınız !

Ben Güneş idim o gün ! Ve siz bir gök kuşağı !

Olmuştunuz pervâne gibi nûrun uşağı !

Kırmızı,Turunç, Sarı, Yeşil, Mâvi, Çivit, Mor !

Do , Re, Mi, Fa, Sol, Lâ, Si, aynidir ! Bilene sor !

Mars, Güneş, Merkür, Zühal, Jüpiter, Venüs ve Ay,

Bu yedi ses ve rengi üretir ! Müthiş olay !

Her biri, en yüce bir erenin vücûdudur !

Her rûh onun Rûhundan bir ışın ! Saygılı dur !

Çıkar iken Mîrâca RESÛL, bu sırra erdi !

Her gökte o bir büyük Nebîye selâm verdi !

Her biri ışınlayıp rahimi, bebek yapar !

Yedi işlem bitince, Arz beden ile kapar !

Uyanıkken, bu yedi rengi çıkarır vücûd !

Uykuda , Mâvi, Sarı, Çivit , tende nâmevcûd !

Çünkü bu üç renge denk RÛH, bedeni terk eder !

Tende kalan dört renkli hayvana HAK, ‘“İnsân”’ der !

Hayvân yatakta uyur ! Âdem’i öper peder !

Rûh döner ! İnsân kalkıp ‘Ben bir rüyâ gördüm’ der !

Uyandıkta , başlayıp çalışmaya beş duyu !

Dört renkliye,‘“Şimdi de der gözü açık uyu !”’

Çivit, üst bilincimiz ! Sarı ise ‘“SEKÎNE !”’

Mâvi şeffaf bir zarfta, Arzın Rûhuna ine !

Yeşil, alt bilinç : Akıl ! Üst bilincin çengeli !

Beyin o ! Bilgi küpü ! Bilgeliğin engeli !

Rûh ne yaptı ? Uyanan akıl yorumlayamaz !

RESÛL'ün mîrâcını halktan anlayan çok az !

‘“Bakare”’ Kur’anda ki en uzun sûre ! Niçin ?

SEKÎNE’nin sırları müthiş olduğu için !

SEKÎNE’ye ‘“Dirilten sarı inek”’ der âyet !

Bu bakareye âşık olursun ! Görsen şayet !

Işık içinde doğar ! Tam tepesinden başın !

Sağken dirilmek için, bu ‘“Hûri”’ye ulaşın !

Sâf ölen, üç gün sonra bir köprünün başında,

Bu hârika gelini görür ! On dört yaşında !

Sorar, Ey ‘“Kömür gözlü”’ Peri misin ? Adın ne ?

Der: ‘Îsâ’yı doğuran, benim o Meryem Anne !’

‘HAK beşik kertmesiyle Venüs’e nikâhladı, !

Eşimin Zekeriya oğlu YAHYA’dır adı !’

O, RAHMÂN kılığıdır ! Olsun diye Halk kail ,

HAKK’ın verdiği isim ona Gökte, ‘“MİKÂİL !”’

Üst ben binmeden “Ref ref” denen bu uçan ata,

Çıkamaz Miraç yapmak için yedinci kata !

Eşim ve ben bir bütün, ayrılamaz ikiziz !

RÛH ikimizin adı ! Onu bulandır aziz !

Merkür’ün ismi ‘Hermes !’ Venüs’ün ki ‘Afrodit !’

Yâni ortak adımız olmuştur ‘Hermafrodit !’

Bu yüzden rûh, hem erkek ! Hem dişi bir kelime !

RÛH, ‘bilinmez’ kalacak hep ! Materyalist ilme !

‘Üst ben’ soyut akıldır bilin ki Sekînesiz !

Sâde ben bilinci var ! Rûh demeyin ona siz !

Ona düşünce üstü veren benim vizyonu !

Vahiy benden gelse de, küçümseme sen onu !

O olmadan bende, ben bilinci uyanamaz !

Birleşip ‘“BİZ”’ oluruz ! Bizedir gerçek namaz !

Çünkü ‘“BİZİZ”’ öldükten sonra ki ölmez yüzün !

‘“Yüzünü ona çevir”’ diye emrolan özün !

Şimdiki bu alt yüzün, o üst yüzün sahtesi !

Onu bulmazsa, tersyüz olur ölüm ertesi !

İşte bu, ‘“Çok insânın bilmediği HANÎF DÎN !”’

Toprak yüzüne, ışık yüzünü kıble edin !

‘“Bu yüz, ‘“Celâl ve ikrâm”’ sâhibi RABB’e âit !”’

RABB’in yüzünden başka bir yüze secde zâit !

Yoksa, RAHMÂN’a düşman İblîs adı alırsın !

HAK yüzünü bulana dek ateşte kalırsın !

Doğrudan ZÂT’tan gelen yegâne ışık benim !

Benim sesimle hitab eder hep halk edenim !

Elektrik, Ses, Işık, Isı ! Zât’a âit güç,

Benden çıkar ! Kullanmak onu, gelmez bana güç !

Memesinden ‘“Dört ırmak”’ akan bir‘“Bakareyim !”’

Kirlenmediği için ışık, hep bâkîreyim !

Bu nedenle ‘Bâkîre burcudur’ benim evim !

‘İlk Yedi’nin ‘Emriyim !’ Emri infâz edenim !

Ateş, Hava, Su, Toprak, Bitki, Hayvân, İnsâna ,

Tırmanan sâdece ben ! Bu tuhaf gelir sana !

Ben yerimde kalırım ! Onlara gölgem yansır !

Sâhibinden habersiz gölge ! Bilinç büyük sır !

Vardığında insâna gölgem, kendim inerim !

Omuriliğe girip İpofize binerim !

Çıkamayız, uyanık iken sen, dışarıya !

Vicdândan konuşuruz ! Felciz yarı yarıya !

Kim beyni teslim alıp çıkarsa bizim ile ,

Onun yanında güçsüz kalır Cebrâil bile !

O da melek !‘“Her ismi bilen Âdem”’e tapar !

Sâde, ‘hayât’ ismiyle ilgili işlem yapar !

Bedenine dönen can, ne gördüyse anımsar !

Artık açıktır çünkü ‘kâlb gözü’ denen basar !

O vakit, uyanıkken de çıkar üç üst rengi !

Dört alt renge inerler ! Artık onun yok dengi !

Böylece dört kez üç renk, toplam on iki eder !

Kitab buna ‘“On iki havarî ve imâm”’ der !

Bu yansımış on iki ve de asıl yedi renk !

Birleşerek ‘“ONDOKUZ”’ olup yaratır ahenk !

On iki renk, yarımşar ve yedi renk, birer ses

‘“On Dokuz Zebânîyi”’ çıkarıp der ‘Lâfı kes !’

Artık ‘“Hiç boş lâf etmez !”’ Zîrâ ‘Zebân’ dil demek !

Ne emretse yaratır ! Hiç boşa gitmez emek !

Artık ‘“Mağarada ki yedi yatır”’ uyandı !

Kendisi ‘“Köpek”’ oldu ! Sadâkat onun andı !

Yedi tane seste de yedişer perde mevcûd !

‘Kara delik sesiyle’ toplam ‘Elli ses’ vücûd !

‘“Kırk altı günde taşla yaptığınız mâbedi ,

Yıkıp üç günde taşsız yaparım”’ Îsâ dedi !

Rahimde ‘Kırk altı çift’ kromozomdan oldun !

Bedenin MUHAMMED’dir ! Ona şükranla doldun !

‘“MUHAMMED âlemlere rahmettir”’ bu nedenle !

Her zerrede o içli dışlıdır halk edenle !

Sonra bu altı yönlü toprak Kâbe içine,

Üçüz Rûh ÂLÎ girdi ! Ten bu nûrla geçine !

‘Bu ikiz’e içimden geliyor ‘“HAK”’ diyesi !

‘MUHAMMED ÂLÎ’ benim mesajımın künyesi !’

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA- 17.12.1996

*****************************

Not : 'SATÜRN' = ZÜHÂL gezegeni

*****************************

ANA SAYFA