EL  ÂLEM

                                    *

                                        Rûh ALLAH’tan ! Can ise, aslı toprak birkaç gen !

                                        Formülü değişti mi ! Bozulur bütün dengen !

                                                HAK der ‘“Formül değişir şeytanın emri ile !”’

                                                 ‘“Şeytan ise, Âdem’e düşman !”’ Dikkat edile !

                                        Yâni imâl eder o ! Âncak kendi dostunu !

                                        O giydirmişti bize ilk, bu hayvân postunu !

                                                ‘“Ama onu dinlemez ALLAH’ın temiz kulu !”’

                                                 Çünkü eğitir onu ! ‘“YÜCE MECLİS”’ okulu !

                                        Rûh her defa giydikçe ! Kristalleşir mâdde !

                                        Rûha ‘“Kristos !”’ ‘“Mesih !”’ ‘“Kurtarıcı !”’ ‘“Mehdi !”’ de !

                                                 ‘“Bize bizden de yakın !”’ ‘“ İçimizdeki bizler !”’

                                                 ‘“Şah damar’a bağlanan !”’ Her an onları izler !

                                        ‘“Rûh ! RAB’dan çıkan bir ses !”’ Kur’an-ı iyi oku !

                                        ‘“Yer ve Göklerin nûru !”’ Yâni ondaki doku !

                                                 ‘“BİZLER RABB’in emrinde !”’ ‘“ER RAHMÂN”’a en yakın !

                                                 ‘“HAKK’ın halifeleri !”’ ‘“ALLAH”’ demeyin sakın !

                                        Evrimle şeffaflaşmış tekrâr ! Fizik postları !

                                        Olmuşlar ‘“Öncekiler !”’ ‘“ALLAH’ın has dostları !”’

                                                 Onlarda işlem yapan, ALLAH’tan başka değil !

                                                 ‘“Secdeni ÂDEM’e yap !”’ Der O ! Kendine eğil !

                                        ‘El ! Türkçede, yabancı demek ! Yâni ecnebi !

                                        “Bu âlemde konukum ben” demiştir her Nebi !

                                                 Evrimini bitirmiş ! Önceki bir âlemde !

                                                 ‘“Her yere konabilen”’ bir uçan dâire de !

                                        ‘“Mîrâsına konmuştur ! Erdiği o âlemin !”’

                                        ALLAH o elle mülkü kullanır ! O el, ‘“EMİN !”’

                                                ‘“Tevrât’ta her meleğin kanadı saklar bir el ! ”’

                                                ‘“El”’ okunur ! Frenkçe kanat (âile) ! Tesâdüfe gel !

                                        ‘“O”’ demek, için de ‘“El”’ (elle) der Fransız ! Şans işi !

                                         Tıpkı ‘“El Âlem”’ gibi ! ‘“Yâni öteki kişi !”’

                                                Fransızca ayni ses, İki el (Deux mains) ! Hem de Yarın (Demain) !

                                                Yarın  gelecek ‘“Arz’ın vârisleri !”’ Uyarın !

                                        ‘“Çift yedi”’nin simgesi, eldeki on dört mafsal !

                                        ‘“El”’ ise ! ‘“EHL-İBEYT”’in mührü ! Bu değil masal !

                                                Arapça her sözcüğün başında var ‘“El !”’ Niçin ?

                                                Her sözcüğü, EHL-İBEYT tanımladığı için !

                                        İbranice her belli sözcük başlar H diye !

                                        ‘H hem Nefes demektir ! H hem Beş eder ! Niye ?

                                                ‘Hani o ! Hani onlar ! Her dilde harf-i târif !

                                                Her bir harf EHL-İBEYT’i târif eder ! Ol ârif !

                                        Yirmi dokuz harf ismi öğretildi Âdem’e !

                                        Gel de ! MUHAMMED için, sen ‘“O, ‘“S”’ ismi deme !”’

                                                Her harf ! Bir Hakerenin ALLAH katında ismi !

                                                Hepsinin toplamıdır ! Bil ki Âdem’in cismi !

                                        Yâni ‘“En yüce Meclis !”’ Kendisi ilk Âdem’in !

                                        O zâtın başı, ÂLÎ ! Kâlbi, MUHAMMED EMİN !   

                                                Bütün dilleri Âdem, biliniz etti icâd !

                                                Sâbit aslına bakıp her şeyin O ! Koydu ad !     

                                        Ölü sözcük değildir bu ad ! Yaratıcı ses !

                                        Ölmeden ! ‘“O hak sesi”’ Duyabilmeli herkes !

                                                ‘“O ses”’ ile ! Her şeyi o kendine bağladı !

                                                ‘“O ses”’tir Îsâ Mesîh !  ‘“O ses”’tir ! Vaftiz adı !

                                        ‘“On dokuz”’ ses, İblîsin bilmediği isimler !

                                        Her an var edilir ! Ve Yok edilir cisimler !

                                                Var ve yok arasında ! Bir sınır var ! Noktadır !

                                                Nokta hem B ! Hem sıfır ! Yâni varlık yoktadır !

                                        ‘“Mîrâçta görülenin !”’ Bak ! ‘“EMİN”’ öbür ismi !

                                        ‘“İki kaş arasından girdi !”’ Nûr olan cismi !

                                                Namazda alnın değer ! Arz toprağına ! Niye ?

                                                İki kaş arasından !‘“Er RAHMÂN”’ girsin diye !

                                        Bu yüzden namazın bak öteki adı ‘“Miraç !”’ 

                                        Melek taptı Âdem’e ! Şeytan değil ! Gözü aç !

                                                ‘“Âlemlerin RABB’i”’ ni öğren ! Olmadan harab !

                                                ‘“Âlemler”’ Elohimdir ! Onların ilk özü RAB !

                                        ‘“ÖZ”’ ve ‘“Âlem”’ sözcüğü ayni ! İbranicede !

                                        İlk öze sen MİKAİL ! Dilersen İBRAHİM de !

                                                Elohim, çoğul sözcük ! Tekil adı ise EL !

                                                İbrahim İbranice, ELin nûruna bedel !

                                        Yine İbrahim ile ayni ‘“Rahmet”’ ve ‘“Rahim !”’

                                        El, ÂLÎ ! Nûr , MUHAMMED ! Bu, ERRAHMÂNİRRAHÎM !

                 *

                                                     M.H.ULUĞ  KIZILKEÇİLİ

                                                     ANKARA, 28.02.2001

                                                                                   ANA SAYFA

 Copyright © 2000 www.ondokuz.gen.tr

  Copyright © 2001 www.ondokuzbiz.com

          Copyright © 2001 www.19muhammedali.com