D E V   

                                   *

                                        Biz ezelden ebede ALLAH’ın kuşağıyız !

                                        Rûhumuz yukarıda, kendimiz aşağdayız !

                                                RAHMÂN emrinde yedi saf hâlinde gezeriz !

                                                Arzda çıkan Deccalı, Arz deviyle ezeriz !

                                        Deccal’ın tek gözü var ! Gördüğü sadece Arz !

                                        Devin üçüncü gözü Gaybı görmek için farz !

                                                ‘“ALLAH her bir ismini rûhla nakletti mâdem !”’

                                                ‘“Gaybı ALLAH bilir”’ de bilmez olur mu Âdem !

                                         O devin her devirde saklı kalır künyesi !

                                        Onu açıklar ancak ‘“Son gün”’Arz’ın bünyesi !

                                                ‘“Kıyâmet günü”’ saklı ! Biliyor musun niye ?

                                                 Çünkü bu işlem olur Dünyâda her saniye !

                                        Yâni ‘“Son gün”’ denen şey, senin Arzdaki sonun !

                                        Arz, ise bu Arz değil ! Adı vücûddur onun !

                                                Sâf ateşten canınla toprak tene büründün !

                                                Rûhla RAHMÂN, ateşle İblîs gibi göründün !

                                       ‘“Ayaklar soğudukça bir dev ayağa kalkar !”’ (x)

                                        Rûha yakın can tasdik, uzak can eder inkâr !

                                                ‘“Secde edebilirse”’ olur Devin tayfası !

                                                Edemezse‘“Kitab”’dan koparılır sayfası !

                                         Rûhsuz çıkan can hayvân şeklindedir, tapamaz !

                                        Sezmeliydi komşuyken RABB’ine, nedir namaz !

                                                Bu deccalı Dev değil ! Pis içyüzü yargılar !

                                                ‘“Ateşte soyuldukça hayvan cildi sargılar !”’

                                        ‘“Yüzüstü sürüklenir ateşe hor ve hakîr !”’

                                        ‘“Alnındaki saçından çekilir o !”’ Ne tahkir !

                                                 En son, Ay’ın karanlık yüzüne dek sürünür !

                                                Nihâyet ‘“İnsân cini”’ sûretine bürünür !

                                        Bineksiz kalan özü bulur başka bir kalıp !

                                        ‘“Dumansız bir ateşten”’ tekrâr sâf bir can alıp !     

                                                Can vicdânın sesine uymuşsa zaman zaman !

                                                Sola âittir ! Önce verilmez ona aman !

                                        ‘“Cehenneme girmeyen olmayacak”’der âyet !

                                        Yâni helâlleşmeye ilk edilir riâyet !

                                                Yedi Gezegen geçer ! Hep değişe değişe !

                                                 İnerken aldığını verir ! Şaşar bu işe !

                                        Yedi Gezegendir bil Cehennemin kapısı !

                                        ‘“Sol”’ tarafa dönmektir bak onların yapısı !

                                                 Çıktığında burçlara ! Gelir can ilk hâline !

                                                DEV ile sözleştiği o‘“Cennet”’ mahalline !

                                        ‘“S”’a aittir artık ! Burçlar döner ‘“S”’ yöne !

                                        Yeniden Arza iner ! Geçmek için en öne !

                                                Zîrâ ‘“En öne geçen”’,olur ‘“ALLAH’ın dostu !”’

                                                DEV olup, merkezine Arzın serer o, postu !

                                        O DEV, senin ‘“Fıtratın !”’ O kalıptan dokunduk !

                                        Sana Rûh üfleyince, Âdem diye okunduk !

                                                ‘“Rûh üflemek”’, toprağa tohumu serpmek demek !

                                                Çalış onu ağaç yap ! ‘“Emeksiz yoktur yemek !”’

                                        Rûh üflendikten sonra, bak Âdem aldatıldı !

                                        Tohum henüz filizken bahçesinden atıldı !

                                                Sen rahimde su iken, ‘“Yüzen A”’ şekil verdi !

                                                Kendine benzer çizdi bu kalem ! Aklın erdi !

                                        Anladın ‘“Suda yüzen A”’ DEV imiş ! Yâni RAB !

                                         Rûhtan aşılanmayan tohum olurmuş harab !

                                                 Ama her bir meleken uyanırsa ölmeden !

                                                Son nefesi verince, senden çıkar halk eden !

                                        Devden hiç farkın kalmaz ! Biter kendin ile harb !

                                        Kâbe’ye giren için, olmaz ne şark ne de garb !

                                                ‘“Şark ve garbı olmayan merkez ağaç”’ olursun !

                                                Oksijen tüpün çıkar ! ‘“SEKÎNE”’yle solursun !

                                        Hint tanrıları DEVA ile ayni kökten  DEV !

                                        Otuz üç bin Deva var ! Yâni Omurilik DEV !

                                                 Devlerin devi, ayna ALLAH’ın ZÂT ismine !

                                                 Onu görmek istersen, bak kalbdeki resmine !  

                            *

                                                      M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

                                                      İZMİR – 16.10.1998        

*

                                        (x) Kur’an, 68.sûre, âyet : 42 ‘“İncik kemiğinden çıktığında”’

*

İsimlerin Ebced ilmine göre sayısal açılımları  :  

        202 = ‘“RAB”’ ismine denk gelir.

        92 = MUHAMMED  +  110 = ÂLÎ'nin isimleri toplamı da  = 202 = RAB ismine denk gelir.

*

 

                                                                                       ANA SAYFA

         Copyright © 2000-2003 www.ondokuz.gen.tr

         Copyright © 2001-2003 www.ondokuzbiz.com

                  Copyright © 2001-2003 www.19muhammedali.com