New Page 1

“İ K İ A Ğ A Ç !”

* *

'Sayın; Bayan Kezban HATEMİ’ye !’

* **

‘Cennet dünyâda idi’ dedin, tebrik ederim !

‘Âdem yüksekten indi’ dedin, bu doğru derim !

Ama sizce ‘Bir bahçe imiş dağda bu cennet !’

‘Ve ovaya inmişler !’ Uluğ getirdi cinnet !

Bu çeşit tahminlerle ! Ekranı bastı buğu !

Uzmana şans verir mi, bilmem, ‘Ceviz Kabuğu ?’

Uzman olmadığını zîrâ o etti kabûl !

Bilmediğini bilmek de bir erdem en makbûl !

Şimdi beni dinleyin artık ! Hanımefendi !

Bir kez kadını yenmiş olsun ! Erkeğin fendi !

Cennette dağ yok ! Kur’an ile Tevrât’ı oku !

Âdem öyle inmedi ! Onda değişti doku !

Şeffaf, yoğun olunca ! Titreşimleri düşer !

Yüksek perdeden iner ! Ve perdelenir beşer !

“Nefsini bilen, bilir RABB’ini !” En doğru söz !

‘“Bilen bilmeyen farklı !”’ Çünkü bahse konu öz !

Nefis dişi kelime ! ‘Havvâ’, bu nefsin ismi !

Havvâ ! Âdem’in şeffaf ve soyut olan cismi !

Âdem’in sol yanından zevcesi çıkmış ! Niçin ?

Sol,cana ! Ve sağ, Rûha ! Simge olduğu için !

‘“Nefsiniz eşinizdir”’ diyor bak bize âyet !

Âdem üfürülen rûh ! Zevç odur ! Açık gayet !

Han, Hanım ! Ve Beg, Begüm ! Man, Woman ! Ve Bay, Bayan !

Dişi sözcük, erkekten çıkmış ! Bu ayân ! Beyân !

‘“RAB kendi sûretinde halk eyledi Âdem’i !”’

‘“Dişi ve erkek yaptı !”’ İşte bu çift cins demi !

Pırıl pırıl şeffaftı ! Bu halk edilen Âdem !

Nûr olan RABB’inin o, benzeri idi mâdem !

Tevrât ;‘“Onu değil de ! Onları halk etti”’ der !

Bu birçok olduğuna onun işâret eder !

‘“Sizleri halîfeler yaptık arzda”’der âyet !

Biz Arzı devralan ilk ırkız ! Bu açık gayet !

Cennetteki ağaçlar ilk mâsûm ırk ! Bilinç az !

Nefes temiz ! Şehvet yok ! Sırf ışıktan alır haz !

Sâde Rûh bilinç vermez ! Beden fizik değilse !

Kök toprağa girmeli ! Şarttır toprak elbise !

Upuzundu her insân ! Dört beş boy kavak gibi !

Boyuna büyüyordu ! Değildi hırs sahibi !

‘“Dirilme !”’ Kıyâmete dek ertelenmemişti !

Tekrâr doğma, ölümden hemen sonraki işti !

Şeffaf ten gidip ! Daha şeffafı geliyordu !

Hiç farkına varmadan, vücûd inceliyordu !

Bazı ağaçlar gibi, hem erkekti ! Hem dişi !

Üçüncü ırkta oldu ayrı cinslerde kişi !

Dikkat et, âyet : ‘Dünyâ’ demiyor da, diyor ‘“Arz !”’

Yoğun ‘Dünyâ’dan, şeffaf ‘“Arz”’ı ayırır bu tarz !

Bu Arz’ın dokusundan halk edilmişse Âdem ,

Arz da şeffaf olmalı ! Âdem şeffaftı mâdem !

Cennet ilk şeffaf Arzdı ! Irk, İbrâhim milleti !

Fosil ilmi ne bilsin ! Yoktu ki iskeleti !

‘“Sekîne”’ giydirilmiş idi ! Arzda ilk ırka !

Arzda ‘Sâkîne’ dendi ! Irk ise, yedi fırka !

‘“Yedi deniz yazamaz kelimelerimi”’ der !

ALLAH, yedi alt ırka burda işâret eder !

‘“Sîna ateşi”’ gibi idi Arz ! Herkes volkan !

Alınırdı ateşle aptes ! Kutubdu mekân !

‘“Çıplağım, üşüyorum, açım”’ dedi bak Âdem !

Cennetten kovulup da, Sekîne bittiği dem !

Demedi HAK ‘Âdem’e : ‘Bana secde et !’ Niçin ?

Sâf ırka dîn ve namaz gerekmediği için !

Hep trans halindeydi ! Henüz yok idi aklı !

RABB’ini seyrederdi ! Özü değildi saklı !

Bu nedenle Âdem’in ‘“SÂFİYULLAH”’ tır ismi !

‘İlk Âdem’den çıkmıştır ! Bu şeffaf ırkın cismi !

‘İlk Âdem !’ Bu sâf ırkın ALLAH’taki modeli !

‘“ALLAH’ın fıtratı”’ O ! İsmi MUHAMMED ÂLÎ !

HAYÂT AĞACI !

Cennet bir rûh okulu ! Meyve bahçesi değil !

‘“Hayât ağacı”’ndan kast, ‘“Sekîne !”’ Rûha eğil !

Can dünyâda buğday yer ! Ve cennette Sekîne !

Sekîne’ yi isteyen ! Arz merkezine ine !

Tevrât ‘“Hayât ağacı doğu tarafında”’ der !

‘“Meryem yıkanmak için, doğuya doğru gider !”’

Kâbe’nin kapısı da bakar ‘doğu’ yönüne !

Kâbe Dünyâ merkezi olmakla erdi üne !

‘“Cennetlikler sağ yanda !”’ Acaba bu söz niçin ?

Doğu ! And ! Ve sağ ! Ayni kelime ! Onun için !

Arz merkezinden dikey hat kutublardan geçer !

Mıknatısın iğnesi, Kuzey Kutbunu seçer !

Değirmenin taşını çeviren eksen, kutup !

‘Kutubdur !’ Kim ererse kendi rûhunu tutup !

‘Hâcer-i Esved’ HAKK’ın sağ eli ! Doğu yönü !

Zemzem hiç kurumayan kaynak ! Kapının önü !

Yoğunlaşmaya, ilkin o taştan başladı Arz !

Dünyâ oluştu ! Ak taş siyah oldu ! Secde farz !

Kâbe’de İbrâhim’in var bak ! Bir ayak izi !

Arz demek yumuşakmış ! Düşündürüyor bizi !

‘Bir tek hücreyle başlar !’ Minik evren insân da !

Bir kadın, bir erkekten gebe kaldığı anda !

Îsâ ! ‘“Seçkin dostunun adını koydu Piyer !”’

Dedi : ‘“Piyer üstüne tapınak kurun ! Değer !”’

Piyer ! ‘Taş’ demek ! Yâni mâbedin temel taşı !

Bu taştan inşâ oldu soyut Arz ! Başta taşı !

Fisagor ! ‘Taş’ ardından vaaz verirdi ! Niçin ?

‘Tercüman’ olduğunu taşın öğretmek için !

Taş ! ALLAH’a tercüman olan halîfesi ‘“Rûh !”’

Cennetteki Âdem o ! Bunu bilmez ham güruh !

Papanın evi artık Sen Piyer kilisesi !

Taşla taşlandı Îsâ ! Duyulmaz oldu sesi !

Kâbe için ALLAH der: ‘“Dünyâdaki ilk mâbet !”’

Bu taştan yüz çeviren ! Taş olur ilelebet !

Dünyâ ! ‘Alçak yer’ demek ! Kelime kökü ‘Deni !’

Yâni yoğun kaldıkça ! Olamayız medenî !

‘“Arz ağırlık atacak kıyâmette”’der RAHMÂN : !

‘“Ölüler dirilecek !”’ Arz şeffaflaştığı an !

Bu arz hem dünyâ ! Hem de senin toprak bedenin !

‘Perdenin arkasından !’ Çıkacak halk edenin !

Çıkacak olan ! Yine senden başkası değil !

Melek ilk Âdem oldu ! Kendi önünde eğil !

HAKK’ın her özelliği, bir ismine bürünür !

Ve isim, tam yansıtan bir velîde görünür !

Hem FÂTMA ! Hem MUHAMMED ! HAKK’ın ERRAHÎM ismi !

Biri Arzın, öbürü ise Dünyânın cismi !

Bu yüzden RESÛL dedi :“FÂTMA benden bedeldir !”

Nasıl ki bak ! Sağ elin karşılığı sol eldir !

Bu yüzden onu “Kendim” deyip ÂLÎ’ye verdi !

‘“İki deniz, kanalla biribirine erdi !”’

HAK der : ‘“İki denizden çıkar inci ve mercan !”’

Biri elmas tozuyla ! Biri kanla ! Verdi can !

HASAN-HÜSEYİN ! Oktav farklı MUHAMMED-ÂLÎ !

‘Evlât, babanın sırrı’ sözünün bu, meâlî !

YASAK AĞAÇ !

Sözü burada kesip dönelim biz Âdem’e !

RABB’inden bilgilerle mest olduğu o deme !

‘“HAK bilgi”’ soyut meyve ! O şeffaf yapar canı !

Canın gittikçe artar rûhuna heyecânı ! ,

‘“Meyve yemek denildi bilgi almaya !”’ Niçin ?

Yenen şey hücre olup sonra çıktığı için !

Âdem’e vahyolan sır ! Soyut hücre dokurdu !

Her hücrede ‘“ALLAH’ın fıtratı”’nı okurdu !

Bunlar yasaklanmamış bilgiydi ! Hepsi soyut !

Rûhun gıdası idi ! ‘“Cennet”’ kaldı hep boyut !

Soyut , tene girince çıkmaz ! Posası yoktur !

Somut, tene girince kalmaz ! Pisliği çoktur !

‘“Yasak meyve”’ çekmişti Âdem’in ilgisini !

Çünkü kapsıyordu o ! ‘“Kıyâmet”’ bilgisini !

Ölü diriltme sırrı ! Kendinden saklanmıştı !

Sandı ! ‘Hep yaşamasın’ diye yasaklanmıştı !

‘“Sekine”’ ile canı hep yenileniyordu !

‘Ölümsüz değilim ben’ diye o bunu yordu !

Zaten kuşkulanmıştı ! ‘Ayırım oldu’ diye !

‘“Yüceler”’ secde emri almamıştı !”’ Bu niye ?

HAKK’a sorunca bunu ! O şöyle açıkladı :

“ON İKİ İMÂM, AHMED, FÂTMA onların adı !”

Her âleme ! Ona hâs vücûd ile inerler !

Olurlar Üçler ! Beşler ! Altılar ! Denen erler !

Asılları sâbittir ! Yansırlar aynalara !

Buna ‘“İstivâ etmek”’denir ! Kendinde ara !

Senden gelecek onlar ! Cennet âleminde de !

‘“Biz”’lerden olacaksın ! ‘Ben Arzda ÂDEM’im !’ De !

‘Korkma ! Ölüm sırrını sana vermedim’ diye !

Diriltme hakkı âit ! En son İMÂM MEHDÎ’ ye !

‘“Yasak ağaç”’ işte bu ! Kökü fıtrat bilgisi !

İçiçedir fıtratın ‘“HANÎF DÎN”’ le ilgisi !”

Havvâ dedi Âdem’e : ‘Mehdî gelene kadar,

Doğan herkes ölecek ! Olsalar bile dîndar !

Öğretelim her cana diriltmeyi ölüyü !’

Ve Âdem sırrı kaptı ! Bozuldu en son büyü !

Vücûd yoğunlaşınca ! Anladı Âdem niçin :

Ölü olmak lâzımdı ! Önce dirilmek için !

Ölmek ise ! Dünyâda ancak mümkündü ! Neden ?

Çünkü yalnız Dünyâda mevcûddu çamur beden !

Cennet de Dünyâ oldu ! O bürününce ete !

Bağlandığı için o ! Canı ile cennete !

Zîrâ ‘“Artık diken ver”’dedi ! Dünyâya da HAK !

Deve gibi ! Dikene oldu Âdem müstahak !

Âdem’i çivileyen haç oldu ! Her bir ağaç !

Derisi hayvân postu idi ! Ve her öğün aç !

‘“Fıtratını emânet etmişken”’ halk edeni !

‘“Kitab yüklü merkebe”’ döndü yazık bedeni !

‘“Câhil”’, yâni ‘kendini bilmez Âdem !’ Dedi HAK !

Kendine yazık eden ! Bir ‘“Zâlim”’dir muhakkak !

İlk Arzı ‘“Altı günde”’ yaratmışken HAK bile !

Beklemedi yedinci ırkı ! Acele ile !

RAHMÂN insân hakkında ‘“O acelecidir !”’ Der !

ERRAHMÂN ! ‘“O sabırlı”’ ismine eşit eder !

‘Penis ile vagina !’ Oldu ‘“Hayât ağacı !”’

Gönül dili yerini ! Ses dil aldı ! Ne acı !

Diriltme formülünü unuttu fizik cismi !

‘Mehdî bekleyen insân !’ Oldu Dünyâda ismi !

‘“Özümü kararttım ben affet !”’ Dedi o mâdem !

Hiçbir yerden inmedi ! Yalnız değişti Âdem !

AF !

Özünden kopmamaktan ibâret ‘“HANÎF DÎN”’i !

İhânet eden ! Fizik Arzda bulur kendini !

‘“Pişilecek, ateşte kalınıp çağlar boyu !”’

‘“Deri değiştirip”’ hep arınır insân soyu !

Siyah, kızıl, sarı ve beyaz derili mevcûd !

Çıkınca diğer renkler ! Şeffaf olacak vücûd !

Yılan gibi, insân ve Arz değiştirir deri !

‘Yedi çağ’ geçip bunlar ! Olur ALLAH’ın eri !

‘Dünyâ ! Donup taş olmuş ! Kış uykusunda yılan !

Uyanıp yutana dek ! Sen üstünde oyalan !’

Mevlânâ, Arz sırrını böyle az ve öz açtı !

Anlayan ! Semah yaptı ! Kalan ! Câmiye kaçtı !

Mûsâ’nın o yılanı ! Firavuna düşmandır !

Çıkma vakti, erilen veya ölünen andır !

Mesîh ! İbrânîcede ‘Meşih !’ Ve ‘Nahaş !’ Yılan !

Aynı sayı, ölünce senden çıkacak olan ! (358)

Ejderha resmi vardır bak ! Her eski mâbetde !

Ona ‘“Arzda en son gün çıkacak”’ fıtratın de !

‘“Arz yaratığı”’ onun Kur’anda öbür ismi !

Can toprak tenden çıkar ! O, Arzdan ! Şeffaf cismi !

Arapça ‘yeri tepen’ anlamındadır adı !

Yer çekimi işlemez ! Dimdik Âdem evlâdı !

Kitabda ona denir ‘“Kıyâmet terâzisi !”’

Çıkan canın tartılır bir anda tüm mâzisi !

‘“Ayırır inançlı ve inançsızı o derhâl !”’

Ona karâr verdirir ! İçinde olduğun hâl !

Daha da kötü olur ! Çıktığında kötü can !

Vicdânın baskısından ! Artık özgürdür o an !

Kafesten kaçan ! Koşar ise ormana nasıl !

Sevinçle vahşîleşir ! Çünkü hayvândı asıl !

Arap der : ‘Arapçada azab, tatlı kökünden !’

Ateşi bak ! Şeytana beden yaptı halk eden !

İyi çok daha iyi olur ölünce ! Niçin ?

Vicdânıyla yüz yüze ! Artık olduğu için !

HAK ‘“Günâhı misliyle iâde ederim”’ der !

İyiliğin misli yok ! ‘“Rahmet”’ sırf sevgi eder !

Dünyâyı bak ! ‘DNİA’ olarak yazar Arab !

Harflerini değiştir ! ‘“ADNİ !”’ ; İbranîce ‘“RAB !”’

Denî, Dünyâ ! Yedinci çağda olur cennet Arz !

‘“Sâlihlerdir vârisi !”’;‘“BİZ”’lerden olur bu tarz !

Şimdi beşinci ırkız ! Arz dördüncü devrede !

Şeffaflaşma başladı ! İlk dönüm noktası de !

Kova burcu ufukta ! Bu vizyon burcu ama,

Bir felâketten sonra ! Olacak bu sıçrama !

Olacak yedinci ırk ve Arz yeniden şeffaf !

İşte o zaman ancak ! Çıkacak ALLAH’tan af !

İNFÂZ !

Son ırkta “MEHDÎ” olur ! Her ırkta sınıf geçen !

Ayrılacak ‘“Doğru yol”’ ile ‘“Yokuş”’u seçen !

Bir şey yanınca ! Duman ile çıkmakta ışık !

Her kömür arasında ! Marsık vardır karışık !

Dünyânın tembel kısmı, kopup dönüşür Ay’a !

Oraya gönderilir ! Son ırkta kalan yaya !

‘“Kıyâmet yaklaşınca ay yarılır”’ der âyet !

Ay’ın Arz ve insânla ilgisi açık gayet !

‘Merkür ve Ay götürür canı ! Güneş yargılar’ ;

Mars infâz eder ! Dünyâ mumyasını sargılar !

Şeffaf teni giydirip soyan da ! Yine Ay’dır !

Hem Cibril ! Hem Azrâil ! ‘“Çift boynuzlu”’ bir yaydır !

Çalışkan Mehdî olur ! Ve dünyâ, ‘“Arz cenneti !”’

Arzın kalmaz zerresi ! Ne de insânın eti !

Cennet meleği gibi, insânlar olmaz sırf sâf !

‘Ben’den ‘Fıtrî’ bilince ! ‘“Biz”’e geçerler saf saf !

‘“Meleği bile bir gün yargılayacağız”’ der !

Bu sözünde haklıdır çok şükür ! Aziz Peder !

GAYB ERENLERİ !

İnişi söyler Tevrât ! Çıkışı ise İncil !

Biri der: ‘Ben’ önemli ! Biri der: ‘Olma bencil !’

Hiçbir şifreli harf yok ! Ne Tevrât ! Ne İncil’de !

Kur’an-ı en son kitab yapan şey ! İşte bu ! De !

‘“GAYB”’ın bütün sırları, bu kitabda saklıdır !

‘Gayb erenleri’ bilir ! Onlar HAKK’ın aklıdır !

‘“ALLAH gayb’ı açıklar seçtiğine !”’ ‘“Şimdi az !”’

‘“Gayb’ı kimseyle değil ! Herkes ile paylaşmaz !”’

ALLAH, ‘“En eskiler”’ ve ‘“Yakınlar”’ için dedi :

‘“Evvelce onlar çoktu ! Şimdi azdır adedi !”’

Üçüncü ırkın sonu ve dördüncünün başı,

Henüz şeffaftı ! Hem de ‘“Ulular”’dan dı aşı !

‘“Eskilerin eskisi”’ denir artık bunlara !

Beşinci ırkta az var ! Ama yok değil ! Ara !

Tevrât’ta insân, ‘“Adam !”’ Toprak ise ‘“ADAME !”’

Gel de sen şimdi Arza ! İnsân vücûdu deme !

Kuzey Kutbudur bil ki bizim dünyânın başı !

‘“Gayb erenleri”’ orda şimdi de ! Yapar aşı !

Kuzey ‘Kutbudur !’ Arzın tek emniyet supabı !

Fazla elektriği boşaltmak için kapı !

Arz, hayâtını borçlu ! ‘Kapı’ olan kutuba !

ÂLÎ, ‘“Kökü göklerde cennet ağacı Tuba !”’

‘“Yasak ağaç !”’ En yüksek HAK bilincimiz RAB’dır !

Can cennette melektir ! RABB’i ona serâbdır !

Melek mâsûm ve sâftır ! Ama bilmez kendini !

ALLAH’a çıkan tek yol ! ALLAH’ın ‘“FITRAT DÎNÎ !”’

Sâde hayâtta kalmak ! Can için değil amaç !

‘“Hayât ağacı”’ Arza naklolmadı ! Gözü aç !

Can kazanmalı önce ! Maddede ‘Ben’ bilinci !

İstiridyede hapis olmadan ! Çıkmaz inci !

Ben bilinci üstünde mevcûddur ‘“Rûh”’ bilinci !

Ona ‘“Cebrâil”’, diyor ! Taklit erbabı dînci !’

Rûhu RABB’e bağlayan tek köprü ! ‘“Sekîne”’dir !

İçi ‘“Hikmet”’ le dolu ! Eşsiz bir definedir !

Arz altı günde ! Âdem yedincide oldu halk !

Yedi ırk basamağı çıkarak ! ‘“Ayağa kalk !”’

SENTEZ !

Soyadın, ‘En sonuncu’ demek ! Kezban HATEMİ !

‘“Sonuncu ilk olacak”’ der Îsâ ! Düşün emi !

İlk tohum ve son tohum arası çizgi ağaç !

İki Âdem arası köprü dünyâ ! Gözü aç !

İşte bu yüzden ona ‘“Sırat köprüsü”’ derler !

Geçemeyenler onu ! Canlarıyla öderler !

Hügo diyor : ‘Yarattı HAK birinci Âdem’i !’

‘Ne zaman başlayacak ikincisinin demi ?’

Güzele âşık olmuş ! Notur damın kamburu !

Sökmeye çalışıyor ! Sırtından kötü uru !

Son Âdem giydirecek can her rûha ! ‘“Ses”’ ile !

‘“Ol dediği şey olur !”’ Bir kez geldi mi dile !

‘İşte bu ses’ ‘“İblîs’in bilemediği isim !”’

Tohum yoksa ! Hiçbir şey yaratamaz kör cisim !

‘“Dünyâda en çirkin ses merkebin sesidir”’ der !

‘“Yaratan ses”’i çıkar ! Demek istiyor ‘“PEDER !”’

‘“Cennette bak boş lâf yok !”’ Hep ‘“Selâm”’dan ibâret !

‘“Zekeriya susunca !”’ ‘“YAHYA doğdu !”’ Al ibret !

HAK der :‘“Taptığınız put, sinek bile yapamaz !”’

Bu put, hayvân canımız ! Âdem değil ! Bilen az !

‘“Yüce Meclis dopdolu !”’ Hiç boş olmaması farz !

Şeffaf erenle dolu ! Dünyâ olmayan her Arz !

Tevrât ona :‘“Çember”’ der ! Şekli uçan dâire !

Fizik bedense dikey ! Şimdilik vesâire !

Dâireye dönüşür ! Secde etse kendine !

Bu yüzden ! Farz olarak namaz kondu her dîne !

‘“Gökte olan kimseler zikrederler !”’ Der âyet !

Kimse bilinçli varlık demek ! Bu açık gayet !

‘“HAKK’ın yarattığının çoğuna üstün insân !”’

Demek : ‘O kimselere !’ Fazlası oldu ihsân !

Her yerdeki şeytanı ! ERRAHMÂN kovdu ! Niye ?

Yoğunlaşıp ! Sırları unutabilsin diye !

‘“Yaklaştırılmıyor bak ! Şeytanlar hiç Burçlara !”’

Nedenini, onların yoğunluğunda ara !

‘“Zaten kâfirlerdendin sen !”’ Dedi ! ‘“Kovunca HAK !”’

‘“İblîs ! Önceki arzda yoğun kalan ‘“Cin !”’ Mutlak !

Bizim Arzda doğamaz ! Devri bittiği için !

Sızar omuriliğe ve beyne ! İçin için !

Her ırk sonu geçittir ! Kur’anda ‘“Berzah”’ denir !

Küçük ‘“Kıyâmet !”’ Sevap ve günâhla ödenir !

Altı devre bir maç var ! Yedinci devre final !

‘“Büyük kıyâmet”’dir O ! Çalış ! Kupayı sen al !

Mâsûm ! Ama bilinçsiz idi ilk iki ırk ! Bil !

ALLAH’ı seyretmekle ! Kul olmak değil kabil !

Son ırkı bekleme sen ! ‘“Arz Cenneti”’ hep açık !

Kalbindeki noktadan gir ! Soyut uzaya çık !

Tevrât’ta cennet : ‘“Ginet !”’ Yazar ; G, N, T, ile ! (x)

Üç tür harf hesabının baş harfi ! Keşfedile !

İşte cennet sırrı bu ! Sayın; Kezban HATEMİ !

‘“Bilinmeyeni !”’ ‘“Bilen !”’ Birine bırak ! Emi !

‘“KİTAB İLMİNİ”’ bilir bende-i ÂL-İ ABÂ !

Fakire, söz verir mi CEVİZOĞLU acaba ? (xx)

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 20.11.1998

(x) İbranicede : ‘GEMATRİA - NOTERİCON – TEMURA’

(xx) Sayın HULKİ CEVİZOĞLU : Çok düzeyli T.V. programlarından

birinin sunucusu.

ANA SAYFA