‘Azîz Mürşidim BÂKİ Babaya

                 BİLEN  ile  BİLMEYEN  !  

                             Ben her an hesap verip terlemeyi bilirim !

                             Sense göbek taşında terlemeyi bilirsin !

                             Yarın sen leş ! Ben ise ‘“ZEBÂNÎ !”’ Olacağım !

                             Sana natırlık için ! Çünkü HAKK’ın kirisin !

                                                                                 *           

                             Ben üç yüz altmış beş gün ! Açlık nedir bilirim !

                             Sen sâdece üç öğün ! Açlık nedir ! Bilirsin !

                             Benim midem de safra ! Seninkinde sofra ! Var !

                             Ben Ahrette iriyim ! Sen Dünyâda irisin !

                                                                                *           

                                                     Ben Âlemde acıya yönelmeyi bilirim !

                                                     Sen Âlemde hacıya yönelmeyi bilirsin !

                                                     Sen namazı ! Ben ise ‘“Dosdoğruyu”’ kılarız !

                                                     Ben ‘“Esed”’ de diriyim ! Sen cesette dirisin !

                                                                                *           

                                                     Ben rahmet indiririm ! Sen yağmur indirirsin !

                                                     Ben Hilâli bilirim, sen mehtâbı bilirsin !

                                                      Sende ünvan ! Bendeyse  ummân var ! Kıyâmette,

                                                      Ben ‘“Kürsü”’ye yakınım ! Sen sıradan birisin !

                                                                                *           

                                                     Sen Boğaz köprüsünü ! Ben ‘“Sıratı”’ bilirim !

                                                     Ben BÂKÎ’nin yüzünü ! Sen suratı bilirsin !

                                                     Ben hem ! Bir el tutanım ! Hem ! Eli tutulanım !

                                                     Sense, ‘“Eli kurusun”’ âyetinin pîrisin !

                                                                                *           

                                                      Bilen ile bilmeyen kim imiş ? Belli oldu !

                                                      Ben ‘“Beli”’yi bilirim ! Sen belini bilirsin !

                                                      Ben Yunus ile yandım ! Nesîmi’yle yüzüldüm !

                                                      Sen ise, ‘“Her yandıkça, değişecek derisin !”’

   

                                                              M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

                                                                      ANKARA – 27.11.1994  

 

                                                                                           ANA SAYFA

                 Copyright © 2000 www.ondokuz.gen.tr

                    Copyright © 2001 www.ondokuzbiz.com

                            Copyright © 2001 www.19muhammedali.com