“Y U S U F”

‘Yusuf sûre değildir !’ Demişti Ömer ! Niçin ?

‘Bir yatak hikâyesi’ onu sandığı için !

ÂLÎ dedi: “Kur’anda yok sûre ondan derin !”

Cehline bakın ! Onun yerini çalan erin !

‘Doğruyu fark edermiş !’ Ömer’in ‘Faruk’ sanı !

Doğru buysa ! Yanlıştan HAK korusun insânı !

‘Yusuf’un sırrını’ siz şimdi benden dinleyin !

‘Kimler eline kalmış İslâm’ diye inleyin !

‘Yüzünü açıp güzel olarak çıkmış ALLAH !

Sonra âşık gözünden ona bakıp ! Çekmiş âh !

Birinin adı Leylâ ! Diğerinin ki Mecnûn !

Yâni ‘“Hûri ve oğlan !”’ Veyâhut ‘“KAF ile NÛN !”’

‘“Secde edilen YUSUF”’ güzelin öbür adı !

‘“Onu gören her kadın parmağını doğradı !”’

Sevgi kalbde duyulur ! Aşktan anlamaz beyin !

Güzel çünkü kalbdedir ! Gönlünüzden isteyin !

Yâni sende saklıdır ! HAKK’ın bu güzel yüzü !

Görebilirsin onu ! Arıttığında özü !

Bir bütün oluşturur ! Seven sevilen ile !

Aracıya yer kalmaz ! Olsa Cebrâil bile !

Çirkin de bak ! Aynada yüzünü görür güzel !

Herkes kendine âşık ! Böyledir yasa ezel !

Zîrâ rûhudur bakan ! Rûhundan yansıyana !

ALLAH der: ‘“Rûhtan pek az nakledildi bu yana !”’

Mîrâç gecesi yatak soğumamıştı ! Niye ?

Güzel ile yatakta aşk sürer bir saniye !

Güzeli derisinden okşamayı artık kes !

Suya resim çizmeyi, öğrenmelidir herkes !

‘“Rahim suyunda sizi RAHMÂN çizer”’der âyet !

Kağıt, kalemde değil ! Ressamdadır dirâyet !

RAHMÂN fıtrat kalemi ! Boyadığı şey Rahim !

‘“RAHMÂN hep güzel resmi yapar”’ diyor İbrâhim !

Çünkü baktığı model ALLAH’ın kendisidir !

O ALLAH ki evrenin yüce efendisidir !

Bu resme secde edip ! ‘“HAKK’ın rengine boyan !”’

Ayni olsun sendeki bu yan ile öbür yan !

Yoksa olursun ‘Doryan Grey’in’ portresi !

Bu canavar için der ALLAH ‘“Gebertilesi !”’

‘“Nûh geminin içinde ! Suda yüzerken gemi !”’

‘“RAHMÂN Arşta ! Arş suda !”’ Tûfandan kurtul emi !

‘“Her şey sudan halk oldu !”’ Sen sudan ibâretsin !

Rûh ise ‘şey’ değildir ! Sanma sâdece etsin !

HAK, deniz ! RAB ,‘“Çift ırmak !”’ Ten, küp! Rûh, küpteki su !

Suyu nereden içsen ! Ayni formül doğrusu !

‘“O çift ırmak”’ tan murad, ‘“ERRAHMÂNİRRAHÎM”’dir !

HAK kıydı nikâhını ! Şâhidi İbrâhim’dir !

Suyu denizden içen, balık gibi hep susar !

Şeytan ise, çıldırır ! Âdem ise, o susar !

Şeytanla tartışan bak RAB’dır ! Ne HAK ! Ne Âdem !

Âdem, Rûha ! Rûh, RABB’a ! RAB HAKK’a ! Sözcü her dem !

‘“ALLAH’ın adına”’ RAB konuşur ! Edeb budur !

Güzele yaklaşırken, edeb sınırında dur !

‘Hizmet’ için yeniden doğana ‘YUSUF’ denir !

Ermek, hapse gönüllü girmek ile ödenir !

O, ‘hayât’ rüyâsını ölenin tâbir eder !

‘Yeryüzünde sen şöyle bir bedene bürün’ der !

‘“ALLAH’ın fıtratı”’na YUSUF’tur ‘“En güzel ad !”’

MUHAMMED ÂLÎ odur ! Evi, kalbdeki ‘“Fuad !”’

Güzeli, güzel yazdı ! Fuzûlî ve Şeyh Galip !

Sırrına ermek için, ol ‘“YUSUF”’una tâlip !’

M. H. ULUĞ KIZILKEÇİLİ

İZMİR – 12.10.1998

ANA SAYFA