“TÂLÛT  ve  CÂLÛT

                                          *

                         Mûsâ’nın can kardeşi vardı ! Hârun’du adı !

                        Tehdit etti ümmeti ! Ama ona kıymadı !

                                    Araplar hâin çıktı ! Yahûdiler den bile !

                                    RESÛL’ün Hârun’una ! Vurdular kılıç ile !

                        O ÂLÎ ki doğmuştu ! ALLAH evi Kâbede !

                        O ev ki ! Onu tavaf farz ! Ezelden ebede !

                                    Melekler taşıyorken başı üstünde Arşı !

                                    Söz verenler çıktı bak ALLAH emrine karşı !

                        RESÛL’den sonra onu yapmadılar halîfe !

                        Lânet olsun ! ALLAH’ın emrine muhalife !

                                    Yahûdiler hakkında var bak şöyle bir âyet ;

                                    Peygamberlikle ümmet yetinmeyip nihâyet !  

                        Dediler :HAK göndersin bize seçkin bir kral !

                        Yönetsin ! Kendi koyup bu dünyâ için kural !

                                     O vakit çıkıp geldi Tâlût adında bir şâh !

                                    Nebîlerinden bile daha bilge pâdişâh !

                        Yahûdi dedi : Bu da bizden birisi gibi !

                        Hiçbir işâreti yok ! Olamaz taht sâhibi !

                                    Hâlbuki, işâretle o beraber gelmişti !

                                    İşâreti sandıktı ! Bu ne biçim bir işti !

                        Yanında bir tâbûtla gönderilmişti Tâlût !

                        Meleklerin başında taşınıyordu tâbût !  

                                    Tâbûttaydı Mûsâ ve Hârun’un emâneti !

                                    Emânete affetmez ALLAH hiç ihâneti !

                        İki türlü sandık var : Ölü taşınan tâbût !

                        Bir de ‘“SEKÎNE”’ konan ! Ona ‘“RÛH”’ diyor MÂBUT !

                                    Âdem, ALLAH değilken ! Secde emri var niye ?

                                     ALLAH, her bir ismiyle içinde mevcûd diye !

                        ‘“İçinde Mûsâ olan tâbûtu ! Taşıdı su !”’

                        ‘“RAHMÂN, Arş’ın !”’ Arş suyun üstündedir doğrusu !    

                                    Sonra tâbûttan Mûsâ ! Ve Mûsâ’dan dev çıktı !

                                    Asâ da saklananın kim olduğu açıktı !

                        Tâlût dedi : tâbûta temiz olan dokunur !

                        Tevbe sûresidir o ! Besmelesiz  okunur !

                                    ÂLÎ gibi, kendi de resûl değildi Tâlût !

                                    ÂLÎ gibi, onunda düşmanı vardı; Câlût !

                        Câlût’u gören derdi bu dev olmalı Deccâl !

                        Halkı Tâlûta dedi : Bu canavardan öç al !

                                     Tâlût dedi : Birlikte cihâd yaparız ama ,

                                    Bir şartım var ! İlk önce yapacağım sınama !   

                        Yolda su içmemekle ! Tâlût halkı sınadı !

                        Pek çoğu içti ! Suyun dünyâ hırsıydı adı !

                                    Yanında kaldı ! Dâvud ile birkaç neferi !

                                    Onun taşıyla söndü ! Devin gözünün feri !

                         Çünkü ‘“O taşı atan el ! ALLAH’ın eliydi !”’

                        Ona verilen cevap ‘“O söz günü”’ ‘“Beli”’ydi !

                                    ÂLÎ kâfire dedi ; “Sen Kâbeden ol beri !

                                     Mekke’ye ‘“BEKKE”’ dendi ! İşte o günden beri !

                        Berat, beri ol demek ! Bu sûre Besmelesiz !

                        B’den uzak kalınır ! Özden habersizseniz !

                                    Öz suyu gülden önce bak ! Emmektedir diken !

                                    Aslında güle bekçi o ! Ele batar iken !

                        Şeytanın da demek ki var ! Tâlûta görevi !

                        Şeytan taşlanan yere, yakın bak RABB’in evi !      

                                    HAK :‘“Dâvud, Âdem gibi Nebî ve halîfe”’ der !

                                    Secde âyeti on dört ! Beş ekle Dâvud eder !

                        EHLİBEYTTİR içinde ‘“SEKÎNE”’ olan tâbût !

                        Tâlût ! Câlût ! Ve Dâvud ! Üç şifre verir MÂBUT !

                                                     *

                                M.H. ULUĞ KIZILKEÇİLİ

                                ANKARA – 25.05.1999

   

 

                                                                                     ANA SAYFA

      Copyright © 2000 www.ondokuz.gen.tr

      Copyright © 2001 www.ondokuzbiz.com

              Copyright © 2001 www.19muhammedali.com