SEN JERMEN

SEN JERMEN’İN KİMLİĞİ !

‘Hayât iksiri’ne ben ‘çok şey borçluyum !’ Derdi !

Bu iksiri keşfetmek oldu herkesin derdi !

‘Hayât iksiri’nden kast ! Bilin erme işlemi !

‘“RÛH’”la bütünleşmek bu ! Başka şey sanma emi !

Bu Arzda yaratıldı topraktan insân mâdem :

Onun RABB’i olacak ! En sonunda bil Âdem !

‘“Döndürüleceksiniz en son ona !”’ Der âyet :

Bu şekilde anlamak bu sözü ! Doğru gâyet !

Sen Jermen Kontu bazan ‘ölü’ gibi yatardı :

Arz’ın çekirdeğinde ! ‘Üç gün’ nabzı atardı !

Uyanınca olurdu ayni mûcize kişi :

Her dili bilmek ! Elmas yapmak ! En basit için !

Kimi sorsan ! Tanışmış gibi târif ederdi !

Mîlâttan önceki her kralı gördüm derdi :

Bu nedenle birçoğu onu şarlatan sandı !

Nereden bilsinler ki içtiği ‘“Büyük andı !”’

‘Hayât iksiri !’ ‘Kendi Rûhu’nun öbür ismi !’

Kesin inse ! Ölümsüz yapar o ! ‘Şeffaf !’ Cismi !

‘Azrail’e HAK mâdemki ‘“Ölüm meleği”’ der !

‘Hayât meleği’ ile ‘“Cebrail”’ özdeş eder !

Arz’ın dokuz katından geçmiş olan bir kişi !

Yapmış demektir ‘küçük miraç’ denilen işi :

Yaşar, ‘üç buçuk’ devre neler yaşamışsa Arz !

Zaman kalkar ! Herkesi tanıdık olur bu tarz !

Erer ilk atasının yaratıldığı deme !

Görüp içer ‘“İlk Andı”’ : ‘“Secde eder Âdem’e !”’

‘Üç buçuk günlük trans uykusu’nun aslı bu !

Bazan tazeler onu ! ‘“Kitab ilmi”’ mensubu !

Arz’ın çekirdeğidir bil câmideki mihrab :

İçindedir Güneşten inen ışın :! Mesih :! RAB !

Çekirdekte yapılır ‘Büyük miraç :!’ Dört evre !

Her evrede yükselir titreşim ! Uyar devre !

Çekirdekte ilk evre, can yeniler ‘“İlk andı !”’

Andını bozar ise o ! İblîs gibi yandı :

Kalır sâde ‘“ALLAH’a zorâki andı !”’ İle !

‘“Âdem’e and içmeyen cehennemliktir !”’ Bile !

Böylece ‘“EHL-İ BEYT”’e karşı ilk borç ödenir !

Ona ALLAH katında o zaman ‘Eren’ denir !

Üç buçuk devresini yazar Arz’ın, ilk evre :

Görür kimler doğacak ! Nasıl olacak çevre !

Buluşarak geçmiş ve gelecek olur bir :

‘“AHMED’i görüp verdi söz her nebi !”’ Çek tekbir !

Her gezegenimize o, şeffaf çıkabilir !

Her birinin merkezi ‘Hakeren’ kim ? O bilir !

Kalan üç evre, Arz’ın üç devresini yaşar !

RÛH ! RAHÎM ! RAHMÂN ! Denen üç titreşimi aşar !

Rûhu temelli girip konuşur her lisânı !

İkinci evredir bu ! Şaşırtır her insânı !

‘“Konuşur her hayvânla !”’ Hatta karınca ile ! :

‘“SÜLEYMAN”’ makamı bu Kur’anda ! Herkes bile !

‘“Cin ereni İFRİT’e !”’ Dört tür cine hükmeder !

‘“Eskiler”’ emrindedir : HAK: ‘“Yüce MELEKLER”’ der !

Mâdene ‘“Hayât üfler !”’ Dönüştürür bitkiye !

‘Toprağın RABB’i idi ARZ’da o ! Öğren niye !

Üçüncü evre girer ‘“Sekine”’ sâf bedene !

Bitkiye ‘duygu’ verir : şükür hayvân edene !

‘“Eskilerin eskisi”’ baş Meleklere hâkim !

Sorma öbür adını ! ‘“Sekine”’nin eşi kim ?

On iki burcu, şeffaf iken ziyâret eder :

Kur’an ‘“On iki İmâm !”’ Ve Tevrât ‘“Elohim der !”’

Dördüncü evrede HAK, fizik bedene girer :

‘“RAHMÂN Arş’a oturdu”’sözü sırrına erer !

Hayvânı insân yapar, ona nakledip aklı :

‘“RABB’iniz değil miyim ?”’ Diye sorarken haklı !

Zaman ve mekân artık ona değildir duvar :

Zîrâ hem var olan yok ! Hem de o yok olan var !

Nokta’ya indirgenmiş boyut, engel tanımaz !

‘Var’ ile ‘yok’ arası ! : ‘“Araf”’ta kılar namaz !

ALLAH adını taşır çekirdekteki merkez !

Giren kıyâmetedek çıkamaz ! Bilsin herkez !

‘Mesih Gül Haç’ Kont’un önceki takma adı !

İsmini taşıyan yol, kendi ! Bilge anladı :

Haç üstünde yedi gül, yedi devreye eşit :

Herbirini birinci bitiren zât : ‘“BEREŞİT !”’

‘“Şarkı garbı olmayan bir ağaç o : HANİF DİN !”’

‘Küre’ O ! : Şarkı garbı yok ! Onu mürşit edin !

MAX HEINDEL sözcüsü, geçen yüzyıl GÜLHAÇ’ın !

Kont kimdi, bırakın da ! Mesajlarımı açın :

‘Arz küresi’ üstünde ayakta ilk vizyonum :

Ben de ne var ! Ne yokum ! Sâdece illüzyonum !

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 07.02.2002

ANA SAYFA