New Page 1

“KÂFİR’İN SEYİR DEFTERİ !”

I ÖLÜM !

Eren hariç, açıkça ALLAH etmiştir beyân :

Olmayacak hiç kimse ateşe uğramayan !

Zîrâ canın, hem melek ! Hem şeytandır ! Dokusu !

Onu kurtarır ancak ! HAK dokunun kokusu !

Yüzdeki yedi delik ! Cehennem için kapı !

Vicdânla sekiz olup alır RABB’inden tapu !

‘“Her kapıdan bir toplum girer imâmı ile !”’

Ateşten korkan ! Sağken gerçek imâmı bile !

Halk lâf etti RESÛL’e ! Bilir misiniz niye ?

‘ÂLÎ’yi o, Îsâ’ya aynen benzetti !’ Diye :

Demişti : “Sırrı açsam ! Halk ona da ALLAH” der !

“Kulu ortak koştuğu için ateşe gider !”

Bu sırrı ilk kez açsın ! HAKK’ın izniyle fakir !

‘Son nefeste hiç kimse olmasın’ diye hakîr ; !

‘“Perde kalkar !”’ ‘“İnsâna gelince en son anlar !”’

‘“Îsâ’yı görüp neymiş benzetmeden kast, anlar !”’

‘“Vücûdundan çıkarak !”’ ‘“HAZRET-İ ÂLÎ onun !”’

Der : ‘“Gel bana secde et !”’ ‘Artık gelmiştir sonun !’

‘“Sözünü tutan secde eder !”’ Gelerek vecde !

Omurgası yataysa ! HAKK’a edemez secde !

‘“RAHMÂN’a, heybetinden bakamaz !”’ Nefes gider !

Yalnız ! Keşke Dünyâda ‘“Ben toprak olaydım”’ der !

Yâni “Toprak babası” denen ÂLÎ’yi tanır !

‘“ALLAH’ın fıtratı”’na ihânetten utanır !

MUHAMMED ÂLÎ mevcûd ! Her evren ! Her katmanda !

‘“Âlemlerin RABB”’idir ! Her kılıkta ! Her anda !

Dışında onları sev ! İçinde bul RAB edin !

Kendi öz dokuna tap ! İşte bu katıksız dîn !

II YÜCE DÎVÂN !

‘“Secde”’ işi, bitince ! Kurulur yüce dîvân !

Geçip Arşa oturur ! Çok şâhâne bir civan !

Mîrâç gecesi RESÛL onu görmüştü böyle !

Âdem’den daha güzel şekil olur mu söyle !

‘“Biz”’ denen özlerimiz, yedi sıra hâlinde !

RAHMÂN’ı çevrelerler ! Onlara ‘“YÜCELER”’ de !

RAHMÂN yanında durur ! Özlerin çıktığı Rûh !

Dişi adı ‘“SEKÎNE !”’ Bunu bilmez ham güruh !

‘“RAHMÂN’ın söz verdiği kimse konuşur ancak !”’

MUHAMMED dedi : “Bu zât yalnız ÂLÎ olacak !”

Boynunu bükmüş suçlu, bu huzura alınır !

‘“Biçimi tanık olur ona !”’ Şaşıp kalınır !

Kâfir hiç yargılanmaz ! Sûratı ele verir !

RAB der : ‘“İkiniz atın onu !”’ Korkudan erir !

III ARÂF !

MUHAMMED ÂLÎ, zâten ‘“Arâf”’ta durur ! Niçin ?

Herkese ‘içli dışlı tanık’ olduğu için !

Halkı ikisi böler ‘“Arâf”’ta sağa sola !

‘“Her kişinin kimliği, yüzünden belli ola !”’

Peygamber düşmanını MUHAMMED teslim alır !

HAK dost düşmanlarıysa ! İMÂM ÂLÎ’ye kalır !

Zîrâ ‘“RESÛL herkese canından daha yakın !”’

“ÂLÎ de benim canım” dememiş miydi bakın ?

Anne baba hakkı bu ! Hiç affedilmez nankör !

‘“Arzda sözünden dönen, cehenneme gelir kör !”’

İlk sorulur ‘tuttu mu diye RABB’e sözünü ?’

Yâni bulabildi mi ? Sağken kendi özünü ?

Sorguda ‘iki yüzlü’, yâni ‘“Kâfir”’ çıkarsa !

Dünyâda iken işi, EHLİBEYT’i inkârsa !

‘“Kavrarlar ayaklar ve alnındaki saçından !”’

Gelmiştir ! Cehenneme fırlatılacağı an !

‘“Yüzünü korumasın diye ateşten, eli !”’

‘“Boynuna bağlanır el !”’ Budur küfrün bedeli !

‘“Yüzü zaten siyahtır”’ onun yanmadan bile !

Sûratı kaplı zîrâ ! Kapkara kıllar ile !

‘“Ayaklarında zincir,boynunda demir halka !”’

‘“Yüzüstü sürüklenir ateşe, düşe kalka !”’

IV CEHENNEM !

‘“Hor ve hakîr kılıkta”’ o, cehenneme varır !

‘“Ateşi gördüğünde bekçilere yalvarır !”’

Zebânî der : ‘İçinde iken HAK dost ve RESÛL !

İblîsinle çiftleştin ! Alev ile al gusül !’

‘“Ateş hak mıymış ? Diye sorar müezzin”’ ALÎ !

‘“Hakmış diye yanıtlar ! Akkor olmuş ahâli !”’

Saklayamaz içini, kimsenin dışı artık !

‘“Deri yandıkça çıkar, başka başka yaratık !”’

İrin olup fışkırır tenden ! Alev alev ter !

‘“Bir değil, binlerce kez ölüp yok olmak ister !”’

‘Kara taşı’ öpmeyen ! Karararak olur taş !

Denir, ‘“Dön nûrunu bul, sayısız kalıbı aş !”’

‘“Ateşte ısıtılıp halktan çaldığı para !

Yapıştırılır ona, hiç verilmeden ara !”’

Ağır işler altında, yorgun, bîtab ve ezgin !

Ne uyku var ! Ne durak ! Kamçı yemekten bezgin !

Çalıştırmıştı halkı ! Hiç çalışmadan kendi !

Denmişken ona ! RAB’den başka yoktur efendi !

‘“Ateşte tartışırlar, boş îmâmları ile !”’

Derler : ‘“Kandık sizdeki o becerikli dile !”’

Önderler der : ‘Sizi biz değil ! Şeytan avladı !’

O şeytanın, ‘“Emreden bencillik !”’ Dinde adı !

Derken bu kez ! Zâlimle kurbânları tartışır !

Bizi, ‘Mahvettin’ diye yakasına yapışır !

Sonra hepsi zorbayı, HAKK’a şikâyet eder !

Ya RAB ; ‘Sen bu zâlime bizden çok azab et’ der !

Cevap şu : ‘“Her ikiniz görecek eşit azab !”’

‘“Hak etmedikçe toplum !”’ ‘“Uyanmaz bende gazab !”’

‘“Ama isyân et ona !”’ ‘“Hak etmemişsen şayet !”’

‘“Ancak sizden olana itâat et”’ der âyet !

M. H. ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 03.07.1999

ANA SAYFA