ÖZDEYİŞ ve KAN

                                                                  *                                     

                    ‘Hep özdeyişler ! Ve de kanla ! Yazana eğil !

                    Ezberlenmelidir o ! Sırf okunmalı değil !

                            İşte böyle buyurdu ! Bu özdeyişle Niçe !

                            Özdeyiş ! Özün sesi ! Yedi nota iç içe !

                    Ben hep yazdığım hâlde ! Kan ve özdeyiş ile,

                    Ezberlenmek bir yana ! Hiç okunmadım bile !

                            Özdeyişin öteki adı bak ! ATA sözü !

                            İlk ATAN ÂDEM ! Yâni aç ! Kalbindeki gözü !

                    ‘“Boş lâf etmez !”’ Ya ‘“Ol !”’ Der ! Ya da ‘“Selâm !”’ O Âdem !

                    ‘“ALLAH’ın adlarının toplamıdır o mâdem !”’

                            ‘“Davud’un nârasına secdede !”’ ‘“Dağlar bile !”’

                            HAK’la konuşulamaz ! Ondan başka ses ile !

                    ‘“Zekeriyagizliceseslenince özüne !”’

                    Yahya doğdu ! Hak sözle ! HAKK’ın girdi gözüne !

                            ‘“Cennette hiç boş lâf yok !”’ ‘“Sâde bir söz var : selâm !”’

                            ‘“Selâm !”’ ‘“Ol”’ emri gibi ! Olmalı kutsal kelâm !

                    ‘“Selâm”’ ile cennette ! Yâni şeffaf âlemde !

                    Yaratılır her bir şey ! Yaratana, Âdem de !

                            Şâir İbn-i Sabit’i beğenip dedi AHMET :

                            İnşâallah Cebrail güçlendirir ! Devam et !

                    ‘“Kutsal rûh”’un kimliği ! Böyle meydana çıktı !

                    İnsânın kendi rûhu olduğu ! Pek açıktı !

                            Özün sesidir vahiy ! ‘“MUHAMMED değil ozan !”’

                            Ney’in sesiyle ! Ayni olur mu hiç borazan !

                    Îsâ’ya, ‘“Mesîh”’ dendi ! Kendi rûhu inince !

                    Aklın üstüne çıkıp ! Kavuştu hak bilince !

                            Bu işleme hiç kimse ! Pek kolay dayanamaz !

                            ‘“Mûsâ dağda bayıldı !”’ Kılınca gerçek namaz !

                    Önce Cebrail ! En son tanışılır RAHMÂN’la !

                    ‘“Vahiy !”’ ‘“İlk boru sesi !”’ Mîrâç, ‘“Kıyâmet !”’ Anla !

                            En büyük özdeyişi ! HÜSEYİN yazdı ! Kanla !

                            Kâbe karalar giydi ! HAK hep matemde ! Anla !

                    Gözümden kanlı yaşlar ! Bak boşanıyor yine !

                    Benim her özdeyişim ! Özleyiş HÜSEYİN’e !

                            Bilin ! Ben HÜSEYNÎ ! Den başka bir şey değilim !

                            Sırf  O’nun Himmetidir ! Varsa bende Öz ilim !

                    O’na eren ! ALLAH’a ! ALLAH’tan ! ZÂT’a varır !

                    Beni, HÜSEYİN’e kul yapın ! Diye yalvarır !  

                            Niçe’nin bilmediği ! Kanlı özdeyiştir bu !

                            Sırrına erer ancak ! Kerbelânın mensubu !

                    Özdeyişin anlamı ! Ata sözü’dür ! Mâdem !

                    Ata sözü ! Olmalı HAKK’ın ilk adı Âdem !

                            ‘“Oku !”’ Emri RESÛL’e ! Ezberle ! Emri, sana !

                            Özü olarak girdi ! Zîrâ RESÛL insâna !

                    Bu yüzden ‘“Herbir adı !”’ Özdeyiştir ! ALLAH’ın !

                    Hepsini çözdüğünde! “Nokta” çıkar ilâhın !

                         *                 *

                     M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

                            ANKARA – 30.04.2001

                                   

                                                                               ANA SAYFA

 

                                                             Copyright © 2000 www.ondokuz.gen.tr

                                                                                   Copyright © 2001 www.ondokuzbiz.com

                                                                                 Copyright © 2001 www.19muhammedali.com