BİR MASON FANTEZİSİ

BİR MASON FANTEZİSİ

Havvâ güyâ cennette şeytan ile ilk yatmış !

Tanrı şeytana kızıp onu cennetten atmış !

Havvâ’nın oğlu olmuş ‘Bir dul karı evlâdı !’

O da dünyâda doğup o ilk cenneti satmış !

Sonra Tanrı Âdem’i, tutup Havvâ’ya vermiş !

Ondan doğan oğlunu, Tanrı pek çok severmiş !

Şeytanın oğlu olmuş sanayici ! Mâdenci !

Âdem oğlu da çiftçi ! İmâm ! Yahut da derviş !

Şeytanoğlu çalışır ! Cennete dönsün bu arz !

Âdemoğlu içinse, hep tapmak ve dua farz !

Fizik ve metafizik arasında savaş bu !

Devlet ve tapınağı paylaşır onlar bu tarz !

Devlet, dindar ! Ve dindar, lâik olduğu vakit,

İmzalanır ebedî barış için bir akit !

Cennete döner dünyâ ! Önce o olduğu gibi !

‘Uzaylı’ olur herkes ! Ne çek gerek ! Ne nakit !

Kimse artık bilemez dindar kim ? Nedir Mason !

Tanrı ile şeytanın zıtlaşması bulur son !

Her bebek dâhi doğar ! Sorsan dindar kim ? Bakar !

Peki Mason ne ? O der ‘Bir fasulya ! Dermason !’

Böylece biter dindar ile Masonun tezi !

Gerçekleşir inancın ve bilimin sentezi !

Gece dûa ederler ! Gündüz işe giderler !

‘Dul karı evlâdı’na şimdi benden fantezi :

Mâdem ki Mason almaz kadını locasına,

O da ‘Ben ciddi dulum ! Git !’ Desin kocasına !

Aklı başına gelen koca locaya koşup,

‘Babam cin değil, Âdem idi !’ Der hocasına !

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA-15.07.2001

ANA SAYFA