New Page 1

“K U R B Â N”

Gerçek bir kurbân günü ! Kıyâmet değil oyun !

RAHMÂN’ın bıçağına herkes uzatır boyun !

Eller ile ayaklar, tekbir ile bağlanır !

Besmeleyle kesilir, ya kasap, yâhut koyun !

Kesilen kasap ise köpeklere atılır !

Etini hangi hayvân yerse ona katılır !

Sonunda insân gibi yeniden doğmak için ,

Bir hayvâna girer ki eti yenip satılır !

Yedi tür hayvân var ki eti haramdır bize !

Domuz gibi, rastlanmaz hiçbirinde HAK ize !

Dişisi âdet görür veya çengel tırnaklı !

İnsânken ortak koşar, tapar her bir azize !

Bir de dört çift hayvân var : et yemez ! Eti yenir !

Koyun, keçi, at, deve ! Cennet kapısı denir !

‘“Sekiz melek taşıyor Arşı son gün”’ diyor HAK !

Dünyâ bir can pazarı ! Her şey canla ödenir !

Bak İblîs der :‘“İnsânın kan dökücü yapısı !”’

Kanı akıtılana açık insân kapısı !

Vücûd Nûh’un gemisi ! Hem Cennet hem Cehennem !

Can vererek alınır insân olmak tapusu !

Yine o der :‘“Dünyâda fesâd çıkarır Âdem !”’

‘“Her sûreti bozar o”’, köpek dişi var mâdem !

O kör nereden bilsin ki beşerin vücûdu,

Türab ve RAB arası sırat köprüsü her dem !

Özüne bağlanır can, ancak olunca insân !

Mâden, bitki, hayvâna yoktur böyle bir ihsân !

İnsân denen kıbleye, kurbân secde edince ,

‘Beni, YARAB insân yap’ der dilini anlasan !

Kan yemek yasak, zîrâ canlının canı kanda !

Canı tam kırk gün gezer her karanlık mekânda !

Etini yiyenden kim ayni titreşimdeyse ,

Onun yavrusu olur, bulduğu ilk imkânda !

Ölen ilkin ‘“Ne olur ! Ben toprak olaydım”’ der !

Ve basamak basamak yine toprağa gider !

Tekrâr bin bir zahmetle tırmanır merdiveni !

Özünü bulmadıkça her ömrü olur heder !

Cehennem süresine ‘“ Ahkab ”’ denir Kur’anda !

‘Uzun devreler’ demek ! Kurtuluş yok bir anda !

‘“Yetmiş arşın zincire bağlarız kötü canı !”’

‘“Elli bin yılda bize çıkar rûh”’ der, RAHMÂN da !

Yetmiş eder ‘“KÜN”’ sözü ! ‘“OL !”’ ‘Sen evrim yap’ demek !

Yetmiş sınıf canlıdan geçmek zahmetli emek !

Her sınıfı atlamak elli bin sene sürer !

Üç buçuk milyon yıldır, bir tek hesab ödemek !

Âdem Elif ile kan ! Yani canda saklı HAK !

Kim Rûhu çıkarırsa, canından o olur pâk !

‘“Secde edip yakın ol”’ emri, kurbân ol demek !

Cana Rûhtan yakın yok ! HAKK’a eyle iltihak !

Kişisel Rûh ve özgür irâde, tek bizde var !

Kalanı ortak özden güdülen robot davar !

Özgüre, Arşa çıkmak, dibe inmek de açık !

Ne öne ne arkaya HAK çekmemiş hiç duvar !

Ağaç, başını kuma gömmüş bir devekuşu !

Ağzı altta, rahimi üstte onun duruşu !

Hayvân Arza paralel ! Yere eğilmiş yâni !

Yalnız insân ayakta ! Bu ‘“Kamet”’ verir huşû !

Kamet ‘“KIYÂMET”’ demek ! Ayağa kalkmışız biz !

Mâden, bitki, hayvândan geçmemizden kalmış iz !

Mahkeme olmaktayız şimdi HAK huzurunda !

Ölüm karar günüdür ! Kadere biz sâhibiz !

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA– 1996

ANA SAYFA