ÖN SÖZ

ÖN SÖZ

Dedem “ÂLÎ FEYZULLAH KIZILKEÇİLİ”nin

Azîz Rûhuna

- Tahdis-i Nimet ve Arz-ı Şükran -

Muhtevâsı unvânından, unvânı muhtevâsından utanan şu zavallı <Hakîkat Bestesi> Elest Bezminin o muhteşem konserinden sağır bir bestakârın duyabildiği akortsuz seslerin perişan notalarından vücûda gelmiş olup, ancak gökte okunan nuranî bir kitabın yerde yazılmış karanlık bir önsözü ve yerde oynanan bir ilâhi fâcianın gökte çizilmiş bir karikatürü gibi sırıttığından size ithaf etmekten hicap duyarım !

Yegâne beşeri imtiyâzı dünyânın ıztırap sofrasından “EHL-İ BEYT”in binde biri kadar nasîb almış olmaktan ibaret bir “Meczûb”un uykusuzluktankanlanmış gözlerinden bir beyaz satha damlamış şu siyah tahassür incilerini size iâde edebilmek muhakkak ki ilâhi sirkatımın bir kefâreti ve belki de beşerî esâretimin ümitsiz bir fidye-i necâtı olurdu !

Emin olunuz ! Vuslata müştâk şu kırık kalem bir gaflet anında arza müteveccih sürçmesiyle aşkımızın nikâhından boş düşmüş olsa da izdivaç kütüğünün musaffâ kalmış tek sahîdesine eşinin “ÂLÎ” ismini tekrâr yazıncaya kadar Feyzînin o dâima bakir “Fena noktası” hokkasına banmaya Semavî bie zâni olarak devam edecektir !

Artık bu ahd-ü-peymânımın ışığında aşağıdaki manzûm feryâdın hayâtımın fahri ve memâtımın şerhi gibi değil midir Habîbim ?

Mustafa Hüznî ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA : 16/2/1960

ANA SAYFA