FERYATLAR

 

                                                Bir ıssız çöl dahî petrol bulup içmiş uyur mahmur ;

                                                Nehir memnun hayâtından gezip oynar çakıllarla ;

                                                Balık pullarla kaplanmış, ağaç yaprakla örtülmüş,

                                                Semâ yıldızla süslenmiş ve ben iğrenç şu kıllarla !

                                                                                *                                                 

                                                Buhar uçmuş, duman çıkmış, bakar eflâka bir Âdem !

                                                                                *                                 

                                                Bu arzın en ağır tek kitlesi bir ben miyim Ya RAB ?

                                                Sular çağlar, öter kuşlar oturmuş ağlıyor insân,

                                                Bu vahşetgâh  senin bahçen ve ben türben miyim Ya RAB ?

                                                                                *

                                                Eğer türben isem ; kandilim olsun neden yoktur ?

                                                Neden bir tek ziyâretçin kapımdan bakmıyor aslâ ?

                                                Eğer rûhum için arkamdan ağlar varsa bir çift göz,

                                                Neden yaşlar sızıp yırtık kefenden akmıyor aslâ ?

                                                                                *

                                                Gezer köşküyle bir hayvân, benim sâbit evim yoktur !

                                                Doğar kürküyle bir sırtlan ve ben çıplak kokar etle !

                                                Evet mahkûmum amma nerde ? Niçin ? Söyle Ey Tanrım !

                                                Kanar zirâ içim hâlâ göğe baktıkça gurbetle...

                                                                                *

                                                Ağaç mâsûm çiçek açmış, olur ilkah, kalır bâkir !

                                                O cinsî uzvunu tevcîh eder eflâka, ben arza !

                                                Eşekler çiftleşir mevsimde, ben her nefs uyandıkça,

                                                Neden mahkûm benim dünyâya gelmem bir sefil tarza ?

                                                                                *

                                                Karıncan minyatür Herkül ! Çekirgen zorlu bir atlet !

                                                Bana hepsinden üstün dik duruş etmiş iken ihsan,

                                                Neden eflâka sıçrar bir çekirgen olmasın Âdem ?

                                                Neden yıldızlar sürükler dev karıncan olmasın insân ?

                                                                                *

                                                Bütün mahlûka yalnız ben emîr tâyin olunmuşken,

                                                Neden benden bu dünyâda ufak mikrop dahî korkmaz ?

                                                Diyorsun “Üfledim Ben Âdeme sırf kendi rûhumdan,”

                                                O Âdem ben değil her hâlde, çün HAK bir nefes kokmaz !

                                                                                *

                                                Kaburgamdan tutup bir eş yarattın, ben de yaklaştım,

                                                Hemen dünyâya tard ettin beni tenzîl-i rütbeyle ;

                                                Senin indinde bir çarpık kemiklik yoksa mevkîîm,

                                                Köpeklerden de âdî bir kulunsam, sen hicab eyle !

                                                                                *

                                                O cânî kurt dökerken kan bütün gün, hiç hayız görmez !

                                                Karanlık gökte bir leylek bulur yol, pusuladan evlâ !

                                                Bir âdî kargaya hattâ tutup bin yıl ömür verdin !

                                                Halîfen ben miyim yahutta hayvânlar mı Ya Mevlâ ?

                                                                                *

                                                Doğar bir Şems, batar bir Ay, doğar bir Ay, batar bir şems,

                                                Gelir bir can, gider bir pîr, bu tekrârdan nedir gâyen ?

                                                Eğer gökte bir dev mum ve ben bir zıl ve perdeysem,

                                                Bu tarz izhâr-ı kudretlerle bil artmaz senin pâyen !

                                                                                *

                                                “Benim en parlak âyînem MUHAMMED MUSTAFA HAYDAR,

                                                Onun evlâdı mahbûbum, müsâvîdir şu Kur’anla,”

                                                Deyip âhir kesersin aç susuz çöllerde hep tek tek,

                                                Senin her aynanın şânı temizlenmek midir kanla ?

                    *

                                                Huzurunda ÂLÎ’yi öldürürler, hiç sesin çıkmaz, !

                                                O gün evden çıkarmazsın, kılıçtan kurtulur “Kâbil !”

                                                Yezîdler hepsi baş olmuş, HÜSEYN düşmüş yatar başsız !

                                                Eğer hep sen isen fâil senin ben abdin olmam bil !

                                                                                *

                                                Gezerken çarpmadan milyonla yıldız gökte pürâhenk,

                                                Üç insân çarpışıp kan dökmeden geçmez bu âlemden !

                                                Bütün ehl-i olan mahlûkun en vahşîsi insândır !

                                                Eğer maymunsa ceddim bil hayâ eyler sülâlemden !

                                                                                *

                                                Nedir insânlığın hâli ? Nedir bu fitne deryâsı ?

                                                Eğer eğriyse bir çember, bunun mes’ûlüdür pergel !

                                                Çabuk çık meydana ! Yoksa utancından mı saklandın ?

                                                Eğer mevcût ve kadîrsen, huzurumda hesap ver gel !

                                                                                *

                                                Hesaplaşmak için bin yıl kıyâmet vakti beklenmez !

                                                Yiğit er, alnı ak başbuğ, kaçıp durmaz çıkar karşı !

                                                Çabuk “Mîzân”ı kur, bir sen bir ben onda tartılsın !

                                                Bana mevdü o âsân yoksa artık bil yıkar Arşı !

                                                                                *

                                                Vecidden titriyorken, gürleyen bir ses dedi “Gâfil !

                                                Sus artık ! Anla senden başka hiç bir kimse yok evde !

                                                Kimi görmüştü Mîracında Ahmet perde ardında ?

                                                Bütün eflâkı koysan, toz kalır bil “kalb” denen devde !

                                                                                *

                                                Emânet yerde hattâ gökte yok, kalbindedir ancak !

                                                Sızar kan bak yakıp neşterle içten bir lehim tuttur !

                                                “Yakındır şah damardan” âyetinden ibret al artık !

                                                Işık bir olmasın yontulsa bak zâtında mevcûttur !

                                                                                *

                                                Hüdâ zulm eylemez aslâ, liyâkatla hitâb eyler !

                                                Kazan kaynar iken altüst olur yalnız o kepçeyle !

                                                Seçen hayvânca bir dünyâ şikâyet eylemez artık !

                                                Semâdan mum çalan hırsız gezer elbet kelepçeyle !

                                                                                *

                                                Onun indinde tek Âdem : o ilk yurda dönenlerdir ;

                                                Diğer kullarsa hayvândan da âdî bir ahâlidir !

                                                Hayât ALLAH’a merhundur, olur er geç o istirdât,

                                                Onu sen vâdeden evvel satarsan mevtin âlîdir !

                                                                                *

                                                Mezar bir sath-ı mâildir, kayar rûh “lâ”dan “illâ”ya !

                                                Meâl-i ömrü tefsîr eyleyen korkunç bir âyettir !

                                                Kapanmış arzın üstünde, açılmış Arş-ı âlâya !

                                                Dışardan bir nihâyettir ! İçerden bir bidâyettir !

 

                                                                                              ANKARA : 15 / 2 / 1960 

                                                                    ANA SAYFA                                                 

                                        Copyright © 2000 Ondokuz.gen.tr

                                                       Copyright © 2001 Ondokuzbiz.com

                                                        Copyright © 2001 19muhammedali.com