‘“ALLAH’IN
İPİ !”’
İç
içe dâireler bütün yaratılanlar !
En
iç ortak merkezi, kâlb ‘ALLAH’
diye anlar !
Her ortak merkez bir,
öz ! Ve özler ortak eksen :
‘“ALLAH’ın
İPİ ”’ denir ! Onu
tutabilsen !
İnersin
herbir özden geçip ortak merkeze !
Selâm
verirsin yâni ‘Eren’
olmuş herkeze !
Ve ‘EHL-İ
BEYT’
karşılar ilk iç merkezde seni !
Artık ‘“RAHMET”’
olarak kullanırsın ekseni !
Merkezin RÛH’un olur ! Çemberin beden : küre !
Dâireler
fışkırtıp yükselirsin ‘“Şükür”’e
!
Ey uçan dâire !
Kendi ortak merkezini bul !
Başka hiçbir ibâdet, bil ki edilmez kabûl !
Çivisi
çıkmış küre, bir yük olur uzaya !
Zerre
zerre dağılır o ! Uzaya uzaya !
En korkunç ceza budur ! Sıfır kişisel bilinç !
Çemberini etmiştir reddettiği merkez, linç !
Fışkırtır
merkez, yâni RÛH, kendine bir çember !
Çapını
da yapar o, ‘“Uyarıcı peygamber
!”’
‘“HAKK’ı hak bilgin ancak değerlendirebilir
!”’
ALLAH’ı vücûd, kulu mevcûd olarak bilir !
*
M.H.ULUĞ
KIZILKEÇİLİ
ANKARA – 15.01.2002
Copyright
© 2000.www.ondokuz.gen.tr
Copyright © 2001.www.ondokuzbiz.com
Copyright © 2001.www.19muhammedali.com